Rantir Quinaathaaph

Rantir Raganen Quinaathaaph

26 lat

człowiek

mężczyzna

jarlthhraal

Margh

jarl Heivaar

Empatia [56/100]
Narcyzm [85/100]
Współczucie [63/100]
Makiawelizm [56/100]
Altruizm [88/100]
Psychopatia [50/100]

● Ciemne włosy i równo przystrzyżony zarost, poważne rysy. Wejrzenie ciemnych oczu jest surowe i na swój sposób nieodgadnione, jakby mężczyzna ciągle myślami był gdzieś indziej.
● Ubiera się zgodne z konwenansem dla wysokich klas, choć osobiście preferuje praktyczność nad wyglądem i ozdobami, dlatego w jego strojach nie znajdzie się zbędnych bibelotów.
● Jest cyniczny i apodyktyczny. Lubi, kiedy wszystkie rzeczy układają się po jego myśli i w jego stylu, choć potrafi słuchać sugestii ludzi, których uważa za wartościowych.
● Otwarcie gardzi wszelkiej maści fanatykami i samolubami rządnymi władzy lub pieniędzy. To też jest powodem, dla którego nienawidzi polityki i jeśli tylko nie musi, to nie miesza się do niej nawet odrobinę. Niestety, bycie dziedzicem rodu i władcą Heivaar smuszało go do uczestnictwa w tej sferze.
● Choć siebie odruchowo stawia na pierwszym miejscu, to potrafi poszanować cudze poglądy i zwyczaje, dopóki nie kłócą się z jego systemem wartości i moralnością. W przeciwnym wypadku będzie krytykował nawet te rodzime, co zresztą nieraz czyni.
● Jest niezadowolony ze swego życia następcy tronu jarla, w którym nie widzi ani wielkiego sensu, ani przyszłości, robiąc to, do czego się urodził, a nie co sam wybrał.
● Wbrew pozorom posiada miękkie i szlachetne serce. Nie odmówiłby pomocy potrzebującemu i nigdy nie dążyłby do otwartego konfliktu, co również zweryfikowało jego życie.

Urodził się jako najstarszy syn Jarla Klanu Smoka, otrzymując tym samym tytuł jarlhthraala, czyli następcy tronu. Od dziecka uczony był wielu rzeczy, w których przyszły władca klanu powinien się orientować: polityki, taktyki wojennej, wojaczki samej w sobie, a także języków, kultury, wierzeń, teorii czaromrzycielstwa, rodowodów i rezydentów sąsiednich dworów, historii własnego ludu. Jego ojciec, Fandren, wplatał w to również rzeczy dotyczące Lasotów, ludu zza południowych gór, z którym wiązał przyszłość klanu i dwóch swoich synów.
Rantir miał 5 rodzeństwa: Magraina (24), Hovtreda (21), Laianę (19), Instrudda (17) i Minarai (14). Oprócz Rantira i Magraina wszyscy oni mają już małżonków lub są zaręczeni (dwoje ostatnich).

Po przybyciu do miejsca nowej osady, nowego miasta, Rantir spotkał w lesie staruchę. Był wtedy na polowaniu razem z Magrainem i paroma dworzanami. Wiedźma nie zrobiła dobrego wrażenia na nikim, ale Quinaathaaph rozkazał zostawić ją w spokoju. Wzbudziła w nim zainteresowanie, więc wrócił do niej parę dni później, w towarzystwie jedynie Ilgara, gdyż straż przyboczną zostawił na trakcie leśnym.
Wiedźma opowiadała mu o krainie Lasotów, potworach, legendach i ich czarach, czego Rantir słuchał z nieustającym zainteresowaniem i niejednokrotnie wdawał się z nią w dyskusję. Kiedy przyszło do wróżb i czarów, Rantir wątpił w ich prawdziwą moc, aż rzucił, że nie mogłaby spełnić jego prośby i uchronić go przed śmiercią. Wiedźma zaoferowała, że może to zrobić, może dać mu dar wiecznego życia za pomocą swych obrzędów. Powiedziała, że aby go podtrzymać, będzie musiał pić specjalną miksturę, której przepis przekaże mu po udanej przemianie, wyjaśniła też parę innych mankamentów, nie wspominając jednak o problemie ze światłem. Rantir wahał się przez tydzień, w czasie którego od obowiązków coraz silniej odciągała go ciekawość względem runicznych symboli w księdze i w kręgu głęboko w lesie, aż pchany pragnieniem zyskania więcej czasu na to, czego naprawdę od życia chce, wrócił do wiedźmy i przyjął jej ofertę.
Wiedźma przez kolejny miesiąc poiła go mieszanką ziół i ludzkiej krwi, prastarym obrzędem, od pełni do pełni, przemieniając w wampira.

Choć wedle prawa to Rantir jest pierwszym spadkobiercą tronu jarla, to od momentu zostania jarlem Heivaar, prawo to przeszło dalej. Jako że Magrain również osiedlił się w Heivaar, to władanie na starych ziemiach klanu przypada w ręce Hovtreda i jego żony. Był to zaskakujący ruch ze strony jarla Fandrena, lecz zarazem praktyczny i zrozumiały. Ze względu na problemy komunikacji i transportu pomiędzy obiema ziemiami, zdecydował się on podzielić je na równoległe państwa-miasta zespolone ze sobą, lecz rządzące się samodzielnie. Tak też Klan Smoka dorobił się dwóch jarlów, których autorytet jest całkowicie równorzędny i teoretycznie mają za zadanie wspólnie rządzić Klanem.